در ۱۷ ژوئن به وقت پکن موشک حامل لانگ مارس ۲ اف یائو ۱۲ حامل فضاپیمای سرنشین دار جیانگ ۱۲ شعله ور شد و در مرکز پرتاب ماهواره جیوکوان به فضا پرتاب شد. از آن زمان فضاپیمای سرنشین دار جیانگ ۱۲ با موفقیت از موشک جدا شد، وارد مدار از پیش تعیین شده شد و پرتاب یک موفقیت کامل بود.
مواد کابین هسته ای جیانگ ۱۲ و تیان هی شامل مواد فلزی (فولاد ضد زنگ، آلومینیوم منیزیم، آلومینیوم، آلومینیوم، فولاد سازه ای، آلومینیوم، آلومینیوم و مواد غیر فلزی، سرامیک های هوانوردی، سرامیک های ویژه، لاستیک ویژه، و مواد کامپوزیت فیبر کربنی است. و به همین صورت پردازش شده است.
در هنگام پرتاب و بازگشت فضاپیما، بدنه فضانورد محکم به صندلی مقید بود و بدن نمی توانست برای تکمیل عملیات تجهیزات روی داشبورد به جلو تکیه کند. برای حل این مشکل، چوب کنترل به وجود آمد.
دسته جوی استیک با توجه به حالت طبیعی چنگ زدن کف دست فضانورد شکل گرفته و طراحی شده است. سطح کانتور بیرون کاملاً متناسب با کف دست فضانورد است که تا حد زیادی نیازهای آسایش فضانورد را در طول بهره برداری برآورده می کند. بدن اهرمی جوی استیک به صورت بی نهایت تلسکوپی طراحی شده است و فضانوردان می توانند طول جوی استیک را در محدوده خاصی با توجه به شرایط سایت تنظیم کنند. در عین حال بدنه میله از مواد کامپوزیت فیبر کربنی با قدرت بالا ساخته شده است که قدرت خاص بالا و احساس راحت دست دارد.
